Ivan Sergejevič Turgenjev (1818 – 1883), bio je ruski književnik. Bio je ruski vlastelin koji je većinu života proveo u Nemačkoj i Francuskoj gde je bio u društvu velikih književnika poput Emila Zole i Gustava Flobera te je tako stekao popularnost na zapadu i samim time imao uticaj na neke druge književnike. Poznatija njegova dela su: zbirka novela Lovčevi zapisi (1852), romani Rudin (1856), Plemićko gnijezdo (1859), Očevi i djeca (1862) zatim zbirke crtica Pjesme u prozi (1878) i Senilia (1882).
Zajedno s mlađim kolegama Dostojevskim i Tolstojem bio je od ključnih pisaca koji je u velikoj meri doprinio da ruska književnost dobije svetski status. Njegovo delo Očevi i deca smatra se jednim od najvažnijih romana 19. veka
Turgenjev je bio impresioniran modernim društvom u Zapadnoj Europi, pa se u domovinu vratio kao zapadnjak, što je bila sušta suprotnost tadašnjem slavenizmu, i verovao je da Rusija može postati boljom zemljom imitirajući Zapad i ukidajući zastarele institucije kao što je kmetstvo.